Dışarda apansızca kopan fırtına,
Camlarda rüzgarın korkunç çığlığı.
İçimde uğuldar sensizlik sanrıları,
Unuttukça delirir aşk insanları.
Bakışların çarpar demirden zırhıma,
Gözyaşımla yıkanır yürek toprağı.
Kim, neden başlattı bu savaşı,
Yürüdükçe artar yenilmiş umutların sayısı.
Zaferin büyük bir kayıptır aslında,
Benden geriye bir tek sen kaldı.
Tutsak düşen her kelimem sana bir anı,
Söylendikçe değişti yazanın adı.
Burası mahşer yeridir artık, durma!
Fark ettirmeden dağlanır derin bir acı.
Sonsuzluğa açılır taştan bir kapı,
Adım attıkça tarihten silinir varlığı.
Yorumlar
Yorum Gönder