Tecrübe ve Toz

Tecrübe nedir diye soruyorum kendime. Yılların üzerinde biriktirdiği tozdur, diye bir cevap alıyorum. Ve sessizce düşünüyorum ne demek istediğimi. Çünkü insan, herkesten daha fazla anlamaz kendini...

Hayatımız boyunca yaşadığımız her anı, bir miktar toz serper üzerimize. Çoğu zaman o kadar küçük tanecikler halindedirler ki varlıklarını biz bile unuturuz. Zihnimizin paslı raflarına bırakılır böyle anılar ve çoğunlukla ölene dek bir daha hatırlanmazlar. Yine de vardırlar ve tozlarını miras bırakırlar.

Bazen ise tüm hayatımızı etkileyecek kadar kirli ve büyüktür yaşananlar. Kapkara bir bulut halinde üzerimizde dolananlar da vardır. Bataklık haline gelip içine çekmeye çalışanlar da! Nefretle saldırırlar ve kirlerini mutlaka bulaştırırlar...

Her biri az veya çok bir toz bırakır üzerimize. Kimi insan bu tozların altına gömülüp, gün ışığının varlığını unutana kadar nefes almayı bırakır. Kimisi de üzerine bulaşmış her bir toz tanesini elekten geçirir ve bir miktar su katıp harca çevirir. Birikim ve yaşanmışlık ile sıvanır, hayat ateşinde pişerek sağlamlaşır.

Kısacası tecrübe, biriken tozları silkelemek yerine işlemeyi öğrenmektir. Bu da önce elek olmayı, ardından su katabilmeyi, son olarak da ateşte yanmayı gerektirir. Aksi takdirde tozlar, her zaman balçık halinde kalacaktır...   


                                                                                                          İbrahim Aras