Uçuşan Zihin İpleri: Sorgu

Hanımlar, Beyler,
Herkese selamlar,

Bugün oradan buradan biraz sorgu yapalım istedim. İşin aslı yorgunum. Fiziksel bir yorgunluk değil tabi benim ki ne de olsa bir karalamayım ama olay çok başka...  Harflere yapışan bir karakterin nasıl yorulduğunu bilmek ister misiniz?

Ben de isterim...

Bulabilir miyim?

Belki evet, belki hayır...

Beni en çok yoran çok düşünmem sanırım. Anlayamadığım her duygu her hareket zihnimi işgal ediyor. Anlama arzumla başa çıkayım derken de kelimelere dökülen harfler yoruluyor.

Bunca lafın arasında özgürlük ifadesi aklıma takıldı şuan.

Özgür müyüz hepimiz?

İnsan Hakları Bildirgesine göre, bir insanın özgürlüğü başka bir insanın özgürlüğünün başladığı yerde son bulur. 

Kesinlikle katılıyorum. 

Pekala, bir soru, benim düşünce özgürlüğümün başladığı sınırlar neden bu kadar dar? 

Bir dakika yanlış ifade ettim. Kimsenin hak ve özgürlüğüne saldırmadan yazılan yazılarım da neden bu kadar kısıtlanmış hissediyorum? Neden insanlar onlara bir zararım olmadığı halde düşüncelerime kelepçe takmak için engellemek için beklerler ki?

Ben bir karalamayım Hanımlar, Beyler... Sadece karalama...

Bir karalamanın saygılı düşünce özgürlüğü istemesi sizin neden rahatsız ediyor?

Farklı düşüncelerde olabiliriz, siz beyazı severken ben siyahın masumiyetinde yıkanıyor olabilirim. Bunun nesi sizi rahatsız ediyor?

Farklı bir insanı neden toplum tarafından doğru görülmüş bir kalıba sokmak için değiştirmeye çalışırsınız ki? 

Farklılıklar değil midir bizi güzel kılan?

Hepsinden öte siz saygı beklerken neden başkasına saygı göstermezsiniz?

Diyorsunuz şimdi sen bunların neresindesin?

Ben kendi, kendini her yanlış düşüncesinde öldürmüş bir karalamayım. 

Doğru sandığı yanlışlarda boğulup öyle gözlerini yeni dünyasına açmış bir karakterim. 

Bana yanlışlarımı gösteren herkesi saygı ile selamlar ciddiyetle dinlerim.

Hadi bugün doğru sandıklarımızı sorgulayalım.

Artık gitme vakti. 

Saygılarımla,

Barut...