Hanımlar ve Beyler...
Herkese selamlar...
Son zamanlarda çok keskinleşir oldu zihin iplerim. Düşüncelerim beni öldürmek istercesine sağa sola uçuşup damarlarımı kesmek istiyor sanırım. Ama önemi yok alışkınım. Onlara da hak veriyorum. Anlam veremediğim bir sürü olay dönerken etrafta bunları ucu açık ipler yapan benim.
Düşünsenize, sorsan herkes çok iyi, herkes birini delicesine seviyor. Yanlızlık korkusuna esir düşüp mecburiyetlerini dile getiremiyorlar.
Ve gerçekten merak ettiğim bir şey var, müsaadenizle sormak isterim, nasıl sevebiliyorsunuz herkesi ve ağzınızın dolusunca seni seviyorum diyebiliyorsunuz?
Mesela sevgiye neler dahil?
Mesela ne hissediyorsunuz?
Mesela o kişi sizi sevmediğin de neden illa ben acı çekeceğim diye kendinizi parçalıyor, o acıyı sürekliliğe vuruyorsunuz?
Neden size olumsuz bir hisle yaklaşan birine hakaretler yağdırıp, onu aşağılamaya çalışıyorsunuz?
Çünkü ben insanım cevabı yeterli değil mi?
İnsan olmak bir bahane bizlere göre.
Ötesinde ise bizi diğer canlılardan ayıran şeyin aklımız olduğunu savunuruz.
Çok haklısınız insanlar...
Aklımız bizi ayırır; biz o akılla gider bir hayvana eziyet ederiz, öldürürüz, tecavüz ederiz...
Aklımız bizi ayırır; cinsiyet, yaş ayırt etmeden bir başka insana istismarda bulunuruz.
Aklımız bizi ayırır; şiddet için kan kokusu ararız.
Aklımız bizi ayırır; başı kapalıya, açığa, küpe takana, saçını uzatana, namaz kılanına kulp takarız.
Aklımız bizi ayırır, her türlü ayırır...
Ah be ne kadar da güzel insanlık...
Bugünlük bu kadar yeterli, ara sıra gelir veririm kesik iplerin uçlarını nasıl olsa bizde bu insanlık bu akıl olduktan sonra çok ayrılırız diğer canlılardan...
Saygılarla,
Barut...
Herkese selamlar...
Son zamanlarda çok keskinleşir oldu zihin iplerim. Düşüncelerim beni öldürmek istercesine sağa sola uçuşup damarlarımı kesmek istiyor sanırım. Ama önemi yok alışkınım. Onlara da hak veriyorum. Anlam veremediğim bir sürü olay dönerken etrafta bunları ucu açık ipler yapan benim.
Düşünsenize, sorsan herkes çok iyi, herkes birini delicesine seviyor. Yanlızlık korkusuna esir düşüp mecburiyetlerini dile getiremiyorlar.
Ve gerçekten merak ettiğim bir şey var, müsaadenizle sormak isterim, nasıl sevebiliyorsunuz herkesi ve ağzınızın dolusunca seni seviyorum diyebiliyorsunuz?
Mesela sevgiye neler dahil?
Mesela ne hissediyorsunuz?
Mesela o kişi sizi sevmediğin de neden illa ben acı çekeceğim diye kendinizi parçalıyor, o acıyı sürekliliğe vuruyorsunuz?
Neden size olumsuz bir hisle yaklaşan birine hakaretler yağdırıp, onu aşağılamaya çalışıyorsunuz?
Çünkü ben insanım cevabı yeterli değil mi?
İnsan olmak bir bahane bizlere göre.
Ötesinde ise bizi diğer canlılardan ayıran şeyin aklımız olduğunu savunuruz.
Çok haklısınız insanlar...
Aklımız bizi ayırır; biz o akılla gider bir hayvana eziyet ederiz, öldürürüz, tecavüz ederiz...
Aklımız bizi ayırır; cinsiyet, yaş ayırt etmeden bir başka insana istismarda bulunuruz.
Aklımız bizi ayırır; şiddet için kan kokusu ararız.
Aklımız bizi ayırır; başı kapalıya, açığa, küpe takana, saçını uzatana, namaz kılanına kulp takarız.
Aklımız bizi ayırır, her türlü ayırır...
Ah be ne kadar da güzel insanlık...
Bugünlük bu kadar yeterli, ara sıra gelir veririm kesik iplerin uçlarını nasıl olsa bizde bu insanlık bu akıl olduktan sonra çok ayrılırız diğer canlılardan...
Saygılarla,
Barut...
Bu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSilİnsanlık ve diğer şeyleri bir birine karıştırmayalım. Bence insan olmak başlı başına bir yetenek. Bir ayrıcalık. İnsan olan ara sıra kötü olsa da insandır. Yani ne olduğu belli olmayam diğer yaratıklar gibi değildir.
YanıtlaSilO kadar ayrılıp koptuk ki nereden birleşeceğimizi bilmiyoruz ne yazık.
Dikkat çekici bir yazı. 🖒🖒